Sprawa z powództwa Getin bank.
Apelacja od II C 770/16 z 5.X.2017r. SO Warszawa-Praga
SA zmienia wyrok w taki sposób, że oddala powództwo ponad kwotę wypłaconą konsumentowi przez bank.
Umowa zawierała indeksacyjne klauzule abuzywne. Są głównym świadczeniem stron, decydowały o wysokości świadczenia i elemencie wynagrodzenia dla banku, również wg wyroku TSUE z 3.X.2019r. Postanowienia umowne odsyłały do regulaminu w którym była mowa o tabelach kursów walut ustalanych przez bank, był też spread walutowy. Te przesłanki były nie weryfikowalne, sprzeczne z dobrymi obyczajami. Wysokość zobowiązania w euro było ustalane o kurs kupna lub sprzedaży ustalany przez bank. Spread, który pobierał bank był dodatkowym nieuzasadnionym ekonomicznie wynagrodzeniem, bo przecież nie musiał kupować waluty, by wypłacić kredyt, bo przecież został on wypłacony w złotych i w złotych był spłacany. Spread bank ustalał dowolnie. Naruszony został nie tylko interes ekonomiczny powódki ale również interes do weryfikowania wysokości świadczeń, które będą ją obciążały.
Brak tej klauzuli stosunek prawny jest sprzeczny z naturą zobowiązania i dlatego ta umowa nie może się ostać. Umowa jest więc nieważna.
Każdej ze stron przysługuje roszczenie o zwrot nienależnie spełnionych świadczeń. Wchodzi tu teoria dwóch kondykcji. Bankowi należy się to co wypłacił, a pozwanej to co do banku wpłaciła z tytułu tej nieważnej umowy. Jednak roszczenie zgłosił tylko bank, a nie pozwana, nie zgłosiła zarzutu potrącenia, więc sąd nie mógł odjąć od kwoty którą bank wypłacił kwoty, którą powódka do banku wpłaciła.
