20 grudnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach Sygn. akt: I C 245/19. oddalił powództwo Santander w całości z uwagi na nieważność umowy kredytu indeksowanego do CHF (umowa Ekstralokum Kredyt Bank z 2008).
W uzasadnieniu ustnym sąd wskazał, że nieuczciwe są klauzule przeliczeniowe z uwagi na nieokreślenie zasad ustalania kursu. Sąd uznał za bezpodstawne twierdzenia banku, że stosował kursy rynkowe, nie odbiegające od kursów NBP, bo okoliczność jakie bank stosował kursy pozostaje bez znaczenia.
Umowę ocenia się zgodnie z jej treścią w dacie zawarcia, a zgodnie z treścią umowy bank pozostawił sobie niczym nie skrępowaną decyzję w ustalaniu kursów i to na 30 lat. Umowy nie można uzupełnić kursem średnim NBP, bo naruszyłoby to odstraszający cel sankcji z dyrektywy 93/13.
Skoro zaś celem umowy było wprowadzenie przeliczenia do waluty obcej w powiązaniu ze stopą LIBOR, wyeliminowanie klauzuli waluty oznacza, że umowa upada w całości. Sąd nie widzi możliwości odfrankowienia, ani kwestionowania korzystności upadku umowy dla konsumenta, skoro konsument sam podnosił zarzuty w kierunku nieważności.
