Sprawa dotyczy umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego zawartej 29 października 2003r. z HypoVereinsbank Bank Hipoteczny S.A. (obecnie PEKAO Bank Hipoteczny S.A.)
Sąd uznał, że:
– Zapisy umowy nie przewidywały możliwości dokonywania spłat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.
– Walutą umowy kredytu w rozumieniu art. 69 prawa bankowego był polski złoty, a nie frank szwajcarski.
– Bank naruszył zasadę walutowości, co skutkuje uznaniem zawartej między stronami umowy za nieważną w całości na podstawie art. 58 § 1 kc
– Kredytobiorcy mimo spłacania kredytu przez ponad 14 lat są nadal zobowiązani do zwrotu bankowi kwoty wyższej niż rzeczywiście otrzymana. Sytuacja ta prowadzi do nierówności stron umowy, ponieważ wyłącznym beneficjentem wzrostu kursy waluty jest bank.
– Klauzula przeliczeniowa zawarta w umowie jest sprzeczna z naturą stosunku prawnego oraz zasadami współżycia społecznego. Sporne postanowienia umowy są sprzeczne m.in z art. 69 prawa bankowego oraz art. 358(1) kc i należało je uznać za nieważne.
